چند روش مختلف جوش دادن ژئوممبران

روش مناسب برای جوش دادن ورق ژئوممبران، اغلب به در نظر گرفتن چندین عامل بستگی دارد. این یادداشت فنی در مورد تکنیک‌های رایج‌تر جوشکاری و زمانی که باید در نظر گرفته شوند بحث می‌کند.

هنگام در نظر گرفتن فرآیند جوشکاری دو ماده با هم، باید مواد را در سطح مولکولی درک کنیم.

برای جوش دادن دو ماده سازگار به یکدیگر، دو سطح آن‌ها باید به نحوی نرم شود و به عمق معینی برسد تا این دو ماده با هم مخلوط شوند و به صورت یکی با هم ذوب شوند. برای اکثر پلاستیک‌ها و در نتیجه برای اکثر ژئوممبران‌ها، این کار به دو روش انجام می‌شود. از نظر شیمیایی یا حرارتی هنگام جوشکاری حرارتی پلاستیک‌ها با هم، دو سطح با حرارت نرم می‌شوند و سپس به هم فشار می‌آورند و باعث می‌شود که دو ماده با هم مخلوط شوند؛ و پس از سرد شدن به هم «جوش داده شوند».

هنگام جوشکاری شیمیایی مواد به جای استفاده از گرما، از حلال برای نرم کردن دو سطح استفاده می‌شود. هنگامی که آن‌ها به یکدیگر فشرده می‌شوند، دو سطح مخلوط می‌شوند و به جای خنک شدن، حلال تبخیر می‌شود و دو ماده را به هم «جوش می‌دهند». در حالی که رویه‌ها کاملاً متفاوت هستند، نتیجه نهایی اساساً یکسان است. قبل از انتخاب روش مناسب، عوامل دیگری مانند دمای محیط، شباهت دو ماده و محدوده پروژه باید در نظر گرفته شوند.

جوشکاری با هوای گرم

جوشکارهای کوچکی با وزن سبک هستند که همانطور که از نامشان پیداست از هوای گرم برای اتصال مواد به یکدیگر استفاده می‌کنند. این روش جوشکاری برای تمام ورق‌های ژئوممبران‌ رایج از جمله PVC، پلی اورتان، HDPE، پلی پروپیلن و LLDPE مناسب است. سطح مشترک دو لایه همپوشانی ژئوممبران در معرض هوای گرم قرار می‌گیرد که سطوح آن‌ها را نرم می‌کند و سپس به هم فشرده می‌شوند تا یک پیوند قوی ایجاد کنند. جوشکارهای هوای گرم معمولاً برای کارهای جزئی یا برای چسباندن مواد به یکدیگر استفاده می‌شوند.

جوش اکستروژن

جوشکارهای اکستروژن جوشکارهای بزرگتر و سنگین‌تری هستند که از یک میله جوش پلاستیکی استفاده می‌کنند که توسط یک پیچ داخلی بشکه گرم شده را پایین می‌آورند. میله جوش نرم شده و در بشکه گرم شده مخلوط می‌شود و سپس به عنوان یک مهره مذاب از پلاستیک مستقیماً روی آستر ژئوممبران رانده می‌شود. این مهره مذاب از مواد توسط یک کفش تفلون روی لبه مواد روی هم قرار گرفته است. هوای داغ به داخل همپوشانی جلوتر از پلاستیک مذاب دمیده می‌شود تا مواد نرم شود و جوش قوی‌تری ایجاد شود. میله جوش مورد استفاده توسط جوشکار اکستروژن باید به گونه‌ای انتخاب شود که با ژئوممبران سازگار باشد، که اغلب از همان دسته رزین ساخته می‌شود. این سبک از جوشکاری تا حد زیادی به مواد HDPE، پلی پروپیلن و LLDPE محدود می شود زیرا احتمال تخریب مواد در بشکه گرم شده باعث می‌شود این روش جوشکاری برای ژئوممبران‌های PVC یا اورتان نامناسب باشد.

جوشکاری شیمیایی

این سبک از جوشکاری فقط برای ژئوممبران هایی قابل استفاده است که می توانند به طور مناسب توسط یک حلال نرم شوند و استفاده از آنها را عمدتاً به ژئوممبران های مبتنی بر PVC و یورتان محدود می کند. مزیت جوشکاری شیمیایی سهولت کاربرد آن است که به کمی بیشتر از یک برس رنگ و حلال مناسب نیاز دارد. با این حال، به شدت تحت شرایط محیطی قرار دارد، دماهای پایین یا رطوبت بالا می تواند کیفیت جوش شیمیایی را به شدت تحت تاثیر قرار دهد.

جوشکاری گوه‌ای

جوشکارهای گوه‌ای دستگاه‌های دستی کوچک‌تری هستند که دو ورق مواد روی هم را جوش می‌دهند. جوشکار رابط بین دو ماده را با یک فلز گرم شده «گوه» گرم می‌کند و سپس مواد را به هم فشار می‌دهد تا یک جوش ایجاد شود. سپس مواد ترموپلاستیک در سطح مولکولی ذوب می‌شوند.

تکنسین‌های نصب آرین خاک ایرانیان

بسیاری از تأسیسات ژئوممبران به نصاب‌های ما نیاز دارند که از چندین تکنیک مختلف جوشکاری در یک پروژه استفاده کنند. تکنسین‌های نصب آرین خاک ایرانیان در تمام جنبه‌های نصب ژئوممبران برای کاربردهای مهار اولیه و ثانویه به طور کامل آموزش دیده‌اند. اسناد تضمین کنترل کیفیت ما برای همه پروژه‌هایی که به طور کامل جزئیات و مراحل نصب، جوش و آزمایش ژئوممبران ما را ثبت می‌کنند، در دسترس است.