دستگاه جوش ژئوممبران و کاربردهای مختلف آن
دستگاه جوش ژئوممبران
دستگاه های جوش ژئوممبران از جنس پلیمر ترموپلاستیک غیر قطبی تولید می شوند که از نظر شیمیایی بسیار پایدار است. این دستگاه ها ذوب بالای 140 درجه سانتیگراد را تشکیل می دهد؛ بنابراین می توان تقریباً در 200 درجه سانتیگراد اکسترود کرد.
در عمل، ژئوممبران را نمی توان با فرآیندهای شیمیایی چسباند و جوش توسط فرآیند حرارتی یک فناوری اتصال باید صورت بگیرد. جوشکاری پلیمرهای گرمانرم را به عنوان «اتصال با استفاده از گرما و پیش گرم و یا بدون استفاده از مواد کمک کننده تعریف می کند. سطح تا دمای بالاتر از نقطه ذوب گرم می شود و تحت فشار قرار می گیرد؛ به گونه ای که اتصال تا آنجا که ممکن است یکنواخت شود.»
بنابراین فرآیند استفاده از دستگاه جوش ژئوممبران شامل یک فرآیند حرارتی است. برای موارد زیر فقط مهم است که فرآیند حرارتی با استفاده از یک گرما انجام شود و فرآیند رئولوژیکی جریان مذاب با استفاده از نیروی خارجی کنترل شود. بسته به نحوه انجام فرآیند جوشکاری از نظر مهندسی فرآیند، این دو فرآیند می توانند همزمان اتفاق بیفتند یا به طور متوالی پیش بروند.
در اصل، روش های مختلف جوشکاری (جوشکاری فیله اکستروژن، جوشکاری صاف اکستروژن جوش کردن گوه داغ و جوش هوای گرم) و انواع مطابق درزها (درزهای فیله اکستروژن، درزهای مسطح اکستروژن، درزهای گوه داغ و درزهای هوای گرم) هستند. ممکن است با این حال، جوشکاری با مساحت بزرگ، عمدتا با استفاده از جوش گوه گرم یا جوش فیله اکستروژن انجام می شود.
جوشکاری با گوه داغ معمولاً دو درز موازی با کانال بین آنها ایجاد می کند ، در حالی که جوش فیله اکستروژن درزهای فیله اکستروژن را فراهم می کند.
دستورالعملهای مربوطه برای فناوری جوشکاری و روشهای مرتبط که توصیف کننده وضعیت دستگاه جوش ژئوممبران است. شرایط کار دستگاه های جوش ژئوممبران و درزهای جوشکاری در دستورالعملهای پیوستن به غشاهای روکش ساخته شده از مواد پلیمری در کاربردهای ژئوتکنیکی و هیدرولیکی شرح داده شده است: الزامات دستگاه جوش ژئوممبران، پیوستن به غشاهای روکش ساخته شده از مواد پلیمری (ژئوممبران) در کاربردهای ژئوتکنیکی و هیدرولیکی – جوشکاری، اتصال چسب و جوشکاری.
روشهای مختلفی برای جوشکاری ژئوممبران وجود دارد.
عمل مناسب جوشکاری و استفاده از دستگاه جوش ژئوممبران به عوامل مختلف بستگی دارد. این تکنیک روشهای متداول جوشکاری و اینکه چه موقع باید به کار گرفته شود را مورد بحث قرار می دهد.
هنگام در نظر گرفتن روند جوشکاری دو ژئوممبران با هم، باید مواد را در سطح مولکولی درک کنیم. برای جوشاندن دو ماده سازگار با هم، دو سطح آنها باید تا عمق خاصی نرم شوند تا آنها با هم مخلوط شوند و به عنوان یکی ذوب شوند. برای اکثر پلاستیک ها و بنابراین اکثر ژئوممبران، این کار را می توان با یکی از دو روش انجام داد. از نظر حرارتی یا شیمیایی
هنگام استفاده از دستگاه جوش ژئوممبران و جوشکاری حرارتی پلاستیک ها، دو سطح با حرارت نرم می شوند و باعث می شوند این دو ماده مخلوط شوند. پس از خنک شدن، مواد با موفقیت به هم “جوش داده می شوند”. جوش شیمیایی از یک حلال برای نرم کردن این دو سطح استفاده می کند. وقتی مواد به هم فشار داده شوند و حلال تبخیر شود، دو ماده با هم “جوش می شوند”. در حالی که رویه ها کاملاً متفاوت هستند، نتیجه یکسان است. قبل از انتخاب روش مناسب از جمله عوامل محیطی، مانند درجه حرارت محیط، شباهت دو ماده و دامنه پروژه، باید عوامل بسیاری دیگر نیز در نظر گرفته شود.
جوش گرم با استفاده از دستگاه جوش ژئوممبران
دستگاه جوش هوای گرم، جوشکارهای سبک کمی هستند که همانطور که از نام آنها پیداست، از هوای گرم برای نرم کردن و پیوستن مواد به یکدیگر استفاده می کنند. این روش جوشکاری برای همه ژئوممبران های مشهور از جمله پلی پروپیلن و مناسب است. رابط دو لایه ژئوممبران6 که هم را می پوشانند، در معرض هوای گرم قرار می گیرد که سطوح آنها را نرم می کند. سپس به هم فشار می یابند تا یک پیوند قوی ایجاد شود. جوشکارهای هوای گرم، معمولاً برای کار با جزئیات و یا برای “چسباندن” مواد در کنار هم استفاده می شوند.
دستگاه جوش ژئوممبران جوش اکستروژن
جوشکارهای اکستروژن، جوشکارهای بزرگتر و سنگین تری هستند که از میله جوشکاری پلاستیکی استفاده می کنند. میله جوش نرم شده و در بشکه گرم شده مخلوط می شود و به عنوان یک مهره مذاب پلاستیک به طور مستقیم روی بوش ژئوممبران هل داده می شود. یک کفش تفلون این مهره مذاب از مواد را بر روی لبه مواد پوشانده شکل می دهد. هوای گرم قبل از پلاستیک مذاب به همپوشانی دمیده می شود تا مواد نرم شوند و یک جوش قوی تر ایجاد گردد.
میله جوشکاری شده توسط جوشکار اکستروژن باید انتخاب شود تا با ژئوممبران سازگار باشد و اغلب از همان دسته رزین ساخته می شود. این شیوه جوشکاری در درجه اول به مواد پلی پروپیلن محدود می شود؛ زیرا احتمال تخریب مواد در بشکه گرم شده باعث می شود این روش جوشکاری برای ژئوممبران های مناسب نباشد.
جوش شیمیایی
جوشکاری شیمیایی فقط در مورد ژئوممبران هایی که می توانند به راحتی توسط یک حلال نرم شوند، کاربرد دارد. بنابراین جوشکاری شیمیایی به ژئوممبران های پی وی سی و اورتان محدود می شود. مزیت جوشکاری شیمیایی سهولت کاربرد آن است و تنها کمی بیشتر از یک برس و حلال مناسب نیاز دارد. با وجود سهولت استفاده، جوشکاری شیمیایی به شدت وابسته به شرایط محیطی است. درجه حرارت پایین یا رطوبت زیاد می تواند به طور قابل توجهی بر کیفیت جوش شیمیایی تأثیر بگذارد.
جوشکاری گوه
جوشکارهای گوه ماشینهای دستی کوچکتر هستند که دو ورقه از مواد با هم پوشانده را جوش می دهند. دو نوع جوشکار گوه، تک گوه و اسپل-گوه وجود دارد. جوشکار تک گوه رابط بین دو ماده را با یک “گوه” فلز گرم شده گرم می کند و سپس غلتک ها بلافاصله مواد را با هم فشار می دهند تا یک جوش ایجاد شود.
مواد ترموپلاستیک در سطح مولکولی ذوب می شوند. یکپارچگی جوش را می توان با فشار دادن کانال با هوا آزمایش کرد تا از جوش محکم هوا و در نتیجه مایع محکم ایجاد شود.
لایفیلد از جوش گوه به عنوان روش اصلی برای جوشکاری آسترهای پیش ساخته و همچنین نصب لاینر در این زمینه استفاده می کند. جوشکارهای گوه با سرعت نسبتاً بالایی بین مواد تمیز و با هم تداخل دارند. همچنین برای جوش های مستقیم طولانی آن مورد استفاده قرار می گیرند. در زمینه کارهای پیچیده تر مانند منحنی ها یا اتصال چکمه های لوله نباید از جوشکار با گوه استفاده کرد.
کار با جزئیات مانند این، نیاز به هوای گرم، اکستروژن یا جوشکاری شیمیایی دارد. بسیاری از تاسیسات ژئوممبران نیاز دارند تا از چندین روش جوشکاری مختلف در همان پروژه استفاده شود.
