استانداردهای‌ کشاورزی‌ ارگانیک‌

استانداردهای کشاورزی ارگانیک توسط جنبش های بین المللی کشاورزی ارگانیک که بزرگ ترین و مهم ترین سازمان مردم نهاد کشاورزی ارگانیک در سطح بین المللی است تدوین شده و نخستین استاندارد در سال 1980 به چاپ رساند.

همچنین کمیسیون و سازمان بهداشت جهانی (FAO) کدکس  که در سال 1963 به وسیله کمیسیون مشترک سازمان خواربار و کشاورزی جهانی و برای برنامه استاندارد های غذایی ایجاد شد، در سال 1991 (با مشارکت سازمان های ناظری مانند اتحادیه اروپا) با هدف (WHO) تدوین شیوه نامه تولید، فرآوری، برچسب زنی و بازاریابی مواد غذایی ارگانیک شروع به کار کرد.

در 1999 ، ابتدا قوانین تولید محصول های زراعی و سپس در 2001 ، قوانین تولید محصول های دامی توسط این کمیسیون به تصویب رسید. سازمان بین المللی نیز استاندارد صدور گواهی برای موسسه های گواهی کننده محصول های ارگانیک را درسال 1996 تصویب کرد.

استانداردهای منطقه ای یا فرامنطقه ای و استانداردهای محلی هم ممکن است وجود داشته باشند.

نخستین استاندارد کشاورزی ارگانیک ایران که به عنوان واژه نامه کشاورزی ارگانیک بود، توسط موسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران به عنوان استاندارد ملی درسال 1388 « آیین کار برداشت محصول های طبیعی » در سال 1386 منتشر شد.

کشاورزی ارگانیک از دیدگاه های گوناگون

اقتصاد و کشاورزی ارگانیک

کشاورزی ارگانیک نخستین بار به عنوان راه حلی تصوری برای افزایش تولید محصول در کشورهای جهان سوم و به ویژه به عنوان یک روش در هند مدنظر قرار گرفته است.

محصول های ارگانیک در بازار دارای قیمت بیشتری هستند. برای مثال محصول های شیری ارگانیک در ایالات متحده دارای دستکم 50 % اختلاف قیمت هستند. این اختلاف قیمت به خاطر محافظت از محیط زیست و تولید و عرضه غذای سالم باید به صورت پاداش به کشاورزان داده شود.

باید فرهنگ سازی شود و مصرف کنندگان محصول های ارگانیک را آگاه کرد که اضافه بهایی که برای خرید محصول ارگانیک می پردازند در مقابل ارزش تغذیه سالم و در نتیجه حفظ سلامت نیست.

تنوع زیستی و کشاورزی ارگانیک

توسعه کشاورزی نوین یکی از مهم ترین تهدیدهای جهانی برای از بین رفتن تدریجی تنوع زیستی کشاورزی است. حدود 75% تنوع ژنتیکی گیاهان کشاورزی در سال های 1900 تا 1999 به دلیل جایگزینی وسیع گونه های محلی با رقم های نوین از بین رفتند.

بهنژاد گران در سراسر جهان در برنامه های تولید رقم های برتر برای گیاهان کشاورزی مشارکت دارند و این برنامه ها سبب جایگزینی رقم های بومی دارای تنوع ژنتیکی بالا، با عملکرد پایین اما سازگار به شرایط محیطی ویژه، با رقم های بسیار یکنواخت از نظر ژنتیکی، با عملکرد بالاتر اما حساس به شرایط محیطی شده اند.

این برنامه ها سبب فرسایش ژنتیکی و از دست رفتن ژن هایی می شوند که برای برنامه های بهنژادی در آینده مورد نیازند، به فراموشی سپرده شدن گونه ها، رقم ها و توده های محلی همراه با از دست رفتن دانش بومی بود.

بسیاری از ژن ها و ویژگی های مطلوب را می توان در گیاهان وحشی جستجو کرد. گفته شده که در ایران 7300 گونه گیاهی وجود دارد.

خشک شدن تالاب ها و دریاچه ها زندگی گیاهان اطراف این زیست بوم ها را با خطر انقراض مواجه ساخته است.

تلاش های ارزشمندی که برای جمع آوری و نگهداری بذرها و سایر اندام های گیاهی در بانک های ژن صورت می گیرد، بسنده نیست و نگهداری این ذخایر ژنتیکی بسیار دشوار است.

از نظر کشاورزی ارگانیک، برداشت از عرصه های طبیعی و حیات وحش مانعی ندارد. به شرطی که گونه های گیاهی، یا جانوری را تهدید نکند و زیستگاه های گیاهی و حیات وحش حفاظت شوند.

بازارفروش جهانی‌ مواد غذایی‌ ارگانیک‌ در سال 2000 حدود 20 بیلیون دلار آمریکا بوده و در سال 2012 به‌ بیش‌ از 60 بیلیون دلار  رشد داشته‌ است‌.

کشاورزی ارگانیک/کشاورزی ارگانیک/کشاورزی ارگانیک/کشاورزی ارگانیک